Wydawnictwo
Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu

Po wstąpieniu do Unii Europejskiej Polska stała się beneficjentem znacznych środków strukturalnych przeznaczonych na wsparcie wsi i rolnictwa. Łącznie w dwóch okresach budżetowych 2004-2006 i 2007-2013 zaplanowano na ten cel ponad 22 mld euro. Alokacja środków strukturalnych UE przeznaczonych na rozwój rolnictwa i obszarów wiejskich jest procesem niezwykle ważnym z punktu widzenia efektywności ich wykorzystania. Wiąże sie również istotnie z wyborem strategii rozwoju polskiego rolnictwa. Optymalna alokacja środków strukturalnych, uwzględniająca potrzeby bezpośrednich beneficjentów,  a w konsekwencji umożliwiająca skuteczne ich wykorzystanie, powinna być podstawowym celem administracji państwowej.
W książce ukazano możliwości zastosowania w praktyce modelu optymalizującego alokację środków strukturalnych jako narzędzia wspierającego proces decyzyjny na poziomie centralnym z uwzględnieniem specyfiki regionów o odmiennym potencjale rolnictwa. Za pomocą tego modelu przeanalizowano skutki różnych opcji decyzji alokacyjnych.
W pracy przedstawiono także wyniki badań ankietowych przeprowadzanych wśród rolników z różnych regionów kraju oraz w grupie specjalistów i praktyków zajmujących sie ekonomiką rolnictwa i polityką rolną, które dotyczyły ważności priorytetów i przewidywanej skuteczności poszczególnych działań programów strukturalnych.