Wydawnictwo
Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu

W okresie przekształceń społeczno-gospodarczych, objętych terminem „transformacja ustrojowa”, zaczęły się rysować wyraźne zmiany jakościowe w procesie zarządzania organizacjami gospodarczymi. Przedsiębiorstwa stanęły bowiem wobec wyzwania, jakim było pojawienie się nieznanej wcześniej nierównowagi podażowej i w konsekwencji zmiany kontekstów makro- i mikroekonomicznych. Wyuczone role menedżerów właściwe rynkowi producenta okazały się nieprzydatne wobec uwolnienia cen, liberalizacji i otwarcia gospodarki na rynki zagraniczne, a co za tym idzie pojawienia się masowego importu. W związku z tym wszystkie elementy struktury roli wypełnianej prze menedżera w przedsiębiorstwie zaczęły ewoluować w kierunku standardów charakterystycznych dla dojrzałych gospodarek rynkowych. Jednakże proces ten zachodził niejednakowo w poszczególnych formach własności. Niniejsze opracowanie jest próbą określenia i analizy społeczno-ekonomicznych kontekstów zarówno w sensie mikro- jak i makroekonomicznym, które w zasadniczy sposób wpływały na przemiany funkcji kadry menedżerskiej w Polsce w okresie transformacji, ze zwróceniem szczególnej uwagi na przekształcenia własnościowe towarzyszące zmianie ustroju polityczno-ekonomicznego.